به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت جهاد کشاورزی به نقل از روابط عمومی سازمان جهاد کشاورزی استان فارس، جاوید عباسی تصریح کرد: علائم بیماری مذکور در اوایل تیر ماه در دو مزرعه گوجه فرنگی و یک مزرعه فلفل دلمه ای در وسعتی به مساحت حدود ۳۵ هزار متر مربع مشاهده و شناسایی شده است.

این مقام مسئول با بیان اینکه پیش از این، ویروس مذکور در فهرست ویروس های قرنطینه داخلی بوده است و تا به حال از استان فارس گزارش نشده بود، اظهار کرد: مکاتبات و اقدامات لازم به منظور اتخاذ تمهیدات کافی برای کنترل شیوع این بیماری در سطح استان فارس در دستور کار قرار گرفته است.

به گفته وی؛ بیماری ویروسی چروکیدگی قهوه ای میوه گوجه فرنگی یکی از خطرناک ترین بیماری های نو ظهور ویروسی است که به تمام اندام های گیاه خسارت وارد می کند و قدرت ایجاد خسارت ۱۰۰ درصدی را دارد.

عباسی با اشاره به اینکه ویروس مذکور برای اولین بار در کشور در سال ۱۴۰۰ از طریق بذر آلوده و قاچاق به برخی از استان های کشور وارد شد، اظهار کرد: این بیماری در داخل کشور از طریق نشاء آلوده منتشر شده است.

وی افزود: انتشار این ویروس به راحتی امکان پذیر است و اگر بذر آلوده در گلخانه کشت شود، نشاءهای حاصله نیز آلوده بوده و پس از انتقال به زمین اصلی می‌تواند به راحتی بوته‌های همجوار را نیز آلوده کند.

این مقام مسئول با اشاره به اینکه ویروس طیف وسیعی از علائم را روی گیاه گوجه فرنگی بسته به زمان آلودگی، واریته میزبان، مرحله رشدی میزبان و شرایط محیطی ایجاد می کند، اظهار کرد: بر روی برگ موزائیک های همراه با تاول های سبز تیره ایجاد می کند.

او می افزاید: در این بیماری برگهای جوان نزدیک به راس گیاه علائم لکه های زرد رنگ، بدشکلی برگی و اغلب برخی برگها بدشکلی های شدیدتر با سطوح بین رگبرگی کاهش یافته را نشان می دهند.

عباسی بیان کرد: پژمردگی و خشک شدن گل ها و قهوه ای شدن ساقه، قهوه ای شدن کاسبرگ ها و دم گل، لکه دار شدن میوه (لکه های سبز و زرد) قهوه ای شدن کاسبرگ ها و دم گل از علائم ایجاد شده توسط این ویروس بر روی گل می باشد.

مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی استان فارس ابراز کرد: این ویروس باعث تاولی شدن سطح میوه و لکه های نکروز (قهوه ای) روی میوه می شود. این ویروس بسیار پایدار و تا ۲۰ سال می تواند در خاک و روی سطح بقایای آلوده زنده بماند.

وی اظهار کرد: ویروس مذکور به روش انتقال مکانیکی همراه با تماس دست و لباس کارگران با بوته­ها، همچنین همراه با وسایل هرس از جمله قیچی، زنبور های گرده افشان، سینی نشاء و بستر آلوده، توسط بذر و نشاءآلوده و تماس ریشه به ریشه و آب آبیاری منتقل می شود.