ماهی سی باس آسیایی که در استرالیا با نام باراموندی (Barramundi) شناخته می‌شود، یک ماهی شکارچی فرصت طلب با رژیم غذایی گوشتخواری است که اخیرا در ایران مورد توجه پرورش دهندگان قرار گرفته و عمدتا“ برای پرورش در قفس‌های دریایی در نظر گرفته شده است.سی بس آسیایی با نام علمی Lates calcariferاز خانواده Centropomidaeو از ردهPisces در زمره ماهیان مهم پرورشی در کشورهای آسیای جنوب شرقی بوده و علاوه بر این، جزء ماهیان خلیج فارس و دریایی عمان بخصوص سواحل جنوب شرقی ایران نیز می باشد. این ماهی رشد سریعی داشته و سازگاری بسیار مطلوبی با تغییرات وسیع دمائی و شوری دارد. پرورش این ماهی نخستین بار در مرکز تحقیقاتی Songkhala در تایلند در s1970 آغازو به سرعت در سراسر جنوب شرق آسیا گسترش یافت . در دهه 1988sمیلادی تکثیرو پرورش باراموندی در کشورهای چین ، هند ، اندونزی ، مالزی ، فیلیپین ، سنگاپور ،تایوان ، ویتنام و استرالیا رونق چشمگیری یافت .باراموندی در سال های اخیر به قصد آبزی پروری به ایران ، گوام ، پلی نزی فرانسه ،ایالات متحده آمریکا ( هاوایی و ماساچوست)، هلند ، انگلستان و اسرائیل نیز معرفی گردیده است . باتوجه به اهمیت تجاری ماهی سی بس آسیایی، جا دارد که امکان پرورش این گونه ارزشمند درمنابع آبی چاه های کشاورزی با شوری بیش از 10ppt مورد توجه بیشتری قرار گیرد. ورود ماهی سی بس آسیایی به عنوان یک گونه تجاری در سیستم پرورش می تواند به رونق صنعت آبزی پروری استان و کل کشور کمک قابل ملاحظه ای کند.
ماهی سی‌باس آسیایی از مهمترین گونه‌های ساحلی، مصب رودخانه و آب شیرین می باشد، که توانایی زیست در آب شور، لب شور و آب شیرین را داراست. این گونه بدلیل قیمت بسیار مناسب در بازار از اهمیت ویژه‌ای در صنعت تکثیر و پرورش دنیا برخوردار است. این ماهی توانایی تراکم پذیری بالایی در محیط پرورشی دارد و از لحاظ فیزیولوژیکی دارای محدوده تحمل بسیار بالایی می باشد. ماهیان ماده سی باس آسیایی دارای هم آوری بالایی هستند و استحصال تخم آنها در مراکز تکثیر بسیار راحت تر از سایر گونه‌های مشابه است. ماهی سی باس را براحتی می توان با غذای دستی و پلت تجاری پرورش داد. رشد این گونه نسبتا سریع است و سایز برداشت در ماهی سی باس آسیایی می تواند در مدت شش ماه به 500-350 گرم و در مدت دو سال به 3-4 کیلوگرم برسد. لذا آگاهی داشتن از بیولوژی و فیزیولوژی این گونه در دست یابی هرچه بهتر به بیوتکنیک تکثیر و پرورش آن ضروری می نماید. تخم ریزی در دمای 26 تا 29 درجه سانتی گراد و در عمق 10 تا 40 متری انجام می گیرد.در شرایط مناسب در طول یک دوره پرورشی به وزنی حدود 5/1 تا 3 کیلوگرم می رسد.اندازه این ماهی هم به 25 تا 100 سانتی متر می رسد. پارامترهای فیزیکوشیمیایی باید رعایت شود :حداقل اکسیژن آب بالای 5/4 میلی گرم در لیتر باشد .این ماهی گونه مقاومی است و رنج وسیع شوری ppt 5 تا 40 را بدون هیچ مشکلی تحمل میکند دمای اپتیمال آب برای پرورش 22 درجه است اما این ماهی رنج وسیعی از دما را از 8 تا 27 درجه سانتیگراد را تحمل می کند.درجه حرارت مطلوب رشد23 -24 درجه سانتی گراد و تراکم ماهی در هر استخر ذخیره به میزان تعویض آب آن بستگی دارد. برای سال اول تعداد 2تا 3قطعه در هر مترمکعب توصیه می شود.تعداد رهاسازی 5000قطعه در هر هکتار استخر خاکی و 15تا 20قطعه در متر مکعب پرورش ماهی در قفس می باشد.رنگ بدن در آب های شیرین تیره ودر آب شور نقره ای شفاف می باشد. بسیاری از آب چاه های کشاورزی شور شده است و در EC>5000mµ/cm پرورش کپور ماهیان توصیه نمی شود و این گونه می تواند جایگزین مناسبی جهت پرورش در استخرهای ذخیره باشد.در سال های اخیر با تکثیر این ماهی امکان تامین بچه ماهی آن در کشور امکان پذیر شده است. جهت افزایش تولید در واحد سطح و نیز بهینه کردن پرورش به لحاظ اقتصادی پیشنهاد می شود برخی تدابیر مدیریتی و تغذیه ای شامل سورتبندی های منظم (جهت جلوگیری از تلفات ناشی از همنوع خواری) و استفاده از غذای تجاری مخصوص سی بس مانند پلت های اکسترود اتخاد گردد. به دلیل تاثیر منفی کاهش دما بر ضریب تبدیل غذایی سی بس آسیایی، بهتر است پرورش این گونه بیشتر در نیمه اول سال انجام شود.
